Op maandag 10 oktober is het al zo ver. Ons jaarlijkse kamp tot en met woensdag 12 oktober.
Ook dit jaar staat ons kamphuis in Bergeijk en het thema van de kampweek is dit jaar "Sprookjes".

Op deze pagina zullen wij dagelijks enkele foto's en een verhaaltje plaatsen over de dag. De rest van de foto's volgt later op een met een wachtwoord afgeschermde pagina.

Zoals u misschien al gewend bent, staat onderaan deze pagina het actuele weerbericht voor Bergeijk en omstreken.

Voor meer informatie kunt u HIER het informatieboekje inzien.

Maandag

Goed. Maandagochtend mochten we eindelijk ons kampweek-sprookjesboek openslaan.

Alle kinderen kwamen bepakt en bezakt op school, de een met een nog grotere koffer dan de ander. Alles werd netjes gelabeld zodat niemand bang hoefde te zijn dat zijn of haar knuffel in andermans bed zou belanden.
De grote bus stond al snel klaar (een dubbeldekker!) en we konden richting Bergeijk. Óp naar de Willyhoeve, ons kamphuis.
Na ruim anderhalf uur kwamen we veilig aan bij het kamphuis én het Sprookjesbos vlakbij.

Ondertussen hadden we behoorlijke honger en iedereen die niet de lunch had gebruikt voor een kruimelspoor zoals Hans en Grietje, kon even lekker rustig hun boterhammetjes eten.
Daarna werd het tijd om onze bedjes op te maken, want 's avonds zouden we daar vast te moe voor zijn. Sommige kinderen moesten wat geholpen worden, maar anderen konden al heel veel zelf.


We begonnen de middag met een introductie van de rest van de dag. Er stonden nog flink wat avonturen op het rooster.
Zo gingen we eerst, "hé ho, hé ho", in groepjes op stap om verschillende sprookjesfiguren te vinden in het bos.
Deze keer waren ze nog meer verspreid dan in eerdere jaren dus het duurde extra lang voordat we iedereen te pakken hadden. Vooral de wolf en de dwerg hadden zich erg goed verstopt.
Dat ze zo ver verspreid waren, was ook wel logisch want op die manier konden wij alle paddestoelen die in oktober in het bos te zien zijn goed vinden: van zwammen tot echte rood-met-witte-stippen-paddestoelen. Ondertussen moesten we trouwens ook nog takken zoeken voor de lampionnen-optocht én het kampvuur 's avonds.

Iedere dag rond 17:00 staat de "rode draad" gepland: een soort vervolgverhaal waarin Roodkapje, Sneeuwwitje én een van de drie biggetjes avonturen beleven.
Deze keer ging het om Roodkapje, die gelukkig wel was gered van de boze grote wolf, net zoals haar oma, maar die nu opnieuw op weg naar oma een andere ramp overkwam.
Ze had namelijk opnieuw koekjes bij zich maar die zagen er zo lekker uit dat zij ze zelf opat en dus niks meer had voor oma.
Gelukkig hielpen Sneeuwwitje en het biggetje haar uit de brand.
Zij hadden zojuist boodschappen gedaan en nog het nodige op voorraad. Een pak bevroren frikandellen leek Roodkapje niet zo geschikt en van worstjes werd het biggetje weer verdrietig (het hadden haar broertjes kunnen zijn).
Uiteindelijk bleken er ook nog lekkere koeken in de boodschappentas te zitten en Roodkapje kon weer vrolijk verder naar oma. We zijn benieuwd wat de drie morgen weer beleven gaan.

De kookploeg (traditiegetrouw bestaand uit meester Carl, juf Loes en juf Sjakkie) had al een heerlijk typisch kampmaal klaargemaakt en we konden genieten van een lekker bord macaroni met salade en kaas. En het toetje was Heksenvla, vanillevla met vruchtjes.


Als Holle Bolle Gijs konden we ons daarna opmaken voor de lampionnenoptocht. We hadden de lampionnen al op school gemaakt de afgelopen twee weken en nu konden we ze eindelijk met lichtjes zien. In een grote optocht achter Moeder de Gans aan (die door natuurlijk niemand minder dan juf Marielle werd gespeeld).
De tocht eindigde uiteindelijk bij het kampvuur. En terwijl de volle maan langzaam opkwam, zongen we om beurten een eigen lied ("drie keer drie is negen").

Bij het kampvuur viel op dat er toch al aardig wat kinderen zaten te dommelen en na flink wat liedjes werd het tijd voor bed.
Tanden poetsen, pyjama's aan en slapen.
Klaas Vaak hoefde bij sommige kinderen zelfs niet meer te strooien. Iedereen sliep al meteen toen hun hoofd het kussen voelde.

Tot morgen!

KLIK HIER voor meer foto's

Dinsdag

Dinsdagochtend kwam voor sommigen iets te vroeg omdat zij nog lekker in Dromenland waren. Maar helaas, het was mooi weer dus we moesten de dag gaan plukken.

Eerst met een stevig ontbijt waarvoor de keukenploeg op aanvraag en naar voorkeur heel veel gebakken eieren te voorschijn toverde. Voor wie wilde, kon gekozen worden tussen spiegeltje-spiegeltje-aan-de-wand-ei, een geklutste variant of een ei met kaas of spek.
Na het ontbijt konden we wakker worden met de introductie van de dag en de ochtendgym van meester Carl.

Toen iedereen weer volop wakker was getoverd begon er weer een sprookjesachtige dag.
De ochtend was gevuld met allerlei wonderlijke activiteiten.

Zo maakten we prinsessenkronen, toverstaffen en heuse draken, liepen op zevenmijlslaarzen of moesten ons verstoppen als de zeven geitjes voor de wolf.
Zoals de tovenaarsleerling uit de film Fantasia maakten we muziek met een allerlei aan kleuren (met behulp van boomwhackers) en toverden we uit maïs popcorn.

Na al deze avonturen was het hoog tijd om te lunchen en omdat de zon heerlijk scheen, werd dit een picknick waarbij iedere groep zijn eigen fijne stekje zocht. Iedereen genoot volop van het zonlicht en de ruimte en deed weer krachten op voor de middag. Sommigen deden zelfs even de ogen dicht.

Maar ja, zo'n sprookjesbos lonkt en we wilden natuurlijk toch graag tussen de bomen wandelen op zoek naar verhalen en bijzondere figuren.
We kregen daarbij ook een opdracht (een queeste heet zoiets in sprookjes ook wel): we moesten op zoek naar dennenappels, eikeltjes, takjes en de mooiste herfstbladeren. Van elk één voor ieder.


Ook moesten we uitkijken naar de Boze Wolf, het Biggetjes, Roodkapje en Sneeuwwitje. Uiteindelijk bleek dat iedereen geslaagd was in de zoektocht en konden we terug naar het kamphuis, waar we weer zouden gaan kijken en luisteren naar de avonturen van het drietal van gisteren (Biggetje, Roodkapje en Sneeuwwitje).

Deze keer stond Sneeuwwitje centraal. Haar spiegel, die haar steeds had uitgeroepen als de mooiste van het land, bleef nu maar herhalen dat Biggetje toch echt het mooist was.
Zwaar teleurgesteld riep ze haar vriendinnen bij zich. Was er misschien iets mis met de spiegel?
Maar terwijl ze daarover aan het ruziën waren, bleek bij het natellen één van de zeven dwergen verdwenen. We telden er maar zes!
Biggetje en Roodkapje boden meteen zichzelf aan als nieuwe dwerg nummer 7, maar wat ze ook probeerden, Sneeuwwitje vond het maar niks.

Uiteindelijk ontwaarde ze in het publiek meteen de juiste kandidaat: meester Perry!
Na zijn ja-woord leek alles weer in orde.
Maar in sprookjes is niets wat het lijkt en Sneeuwwitje bleef klagen over buikpijn. Na twee enorme boeren (pardon!) wist ze plots weer wat ze had gegeten en wat had geleid tot haar buikkrampen.

Ze wist nog hoe ze een harig iets met een rood mutsje had geproefd en ... afijn, u begrijpt het al, te gruwelijk om het sprookje verder te vertellen en Sneeuwwitje, Roodkapje en Biggetje verdwenen snel van het toneel, de nieuwe dwerg nummer 7 naast de andere zes meeslepend.

Spiesjes met kip, gebakken aardappeltjes, appelmoes en salade, kom er maar eens om in een sprookjesbos. Het leek het huisje van de heks van Hans en Grietje wel, zoveel lekkers.
Natuurlijk hoefden de kinderen niet alles te eten als ze het niet lekker vonden, maar de meesten hadden aan één bord niet genoeg. Ook het (water)ijsje toe was een verrassing.

Na het afruimen doken veel kinderen de slaapkamers in. Nee, niet om te slapen maar om zich op te tutten voor de disco. Sommigen kwamen in prinsessenjurk, sommigen in jacquet. Weer anderen als Spiderman. Iedereen kreeg een fluoriserende armband of hoofdversiering en met de discolights én de speciale lichteffecten (juf Annemarie die op een stoel het licht aan en uit stond te doen zodat het knipperde - heldin van de avond) werd het een festijn waar de Efteling jaloers op zou zijn.

Maar het allermooist waren de optredens, zang en dans. De hele Koekieklas had een prachtige uitvoering van "Let It Go" (uit Frozen) voorbereid, verschillende leerlingen van de Schakels zongen de sterren uit de hemel, Oliver uit de Gonzoklas liet zijn danspassen zien. Misschien nog wel het mooist was de uitvoering van het slaapliedje uit de film "Casper en Emma" door Sera uit de Ernieklas. Door haar gingen we allemaal vol mooie dromen naar bed.

De meeste sprookjes kennen natuurlijk een gelukkig eind en dat zal voor ons precies hetzelfde zijn. Toch zuchtten verschillende kinderen diep: alweer de laatste nacht op kamp. Ook aan dit kampsprookje zal een einde komen. Maar eerst nog een prachtige dag morgen.

Tot morgen!

KLIK HIER voor foto's van vandaag.

Woensdag

Helaas was het alweer zo ver, de laatste kampdag. Maar wat voor één! De avonturen in Monkeytown 's middags zouden niet eens in één sprookjesboek passen.

Maar eerst moesten we natuurlijk flink aan de bak. De bedden moesten worden afgehaald en de tassen en koffers ingepakt. En dat alles met een beetje (veel) hulp van de meesters en juffen natuurlijk ;)

Toen dat alles op orde was, konden we ontbijten. Het was "opvouwdag". Nee, dat is niet uit het sprookje van Vrouw Holle maar het betekende dat we onze boterhammen alleen maar hoefden te smeren en beleggen en vervolgens mochten opvouwen: uit het vuistje dus.

Na het ontbijt kwamen onze drie heldinnen nog voor één keer langs. Biggetje had drie huisjes gebouwd voor haarzelf en haar twee broertjes. Eén van stro, één van hout en één van steen.
Alleen, waar waren haar broertjes? Ze kon ze nergens meer vinden. Dus vroeg ze Roodkapje en Sneeuwwitje of zij misschien een huisje wilden.
Dat wilden zij in deze tijd van woningnood graag, maar dan wel die ene van steen. Veel veiliger.
Biggetje zei dat zij niet door het raam zouden passen (haar huisjes hadden geen deuren).
En inderdaad toen Roodkapje en Sneeuwwitje het probeerden, bleven ze steken door hun dikke bi ... eh, laten we zeggen hun dikke mandje en spiegeltje.
Uiteindelijk bleek ook Biggetje niet meer door het raam te kunnen en besloot het drietal dan maar een hotel te zoeken. Er kwam immers snel al een bus om de kinderen op te halen en zij zouden dan mee kunnen rijden.

Na gedag gezwaaid te hebben, zagen we dat de bus inderdaad aankwam en konden we alle spullen in gaan laden. De meesten namen nog even een moment om in het heerlijke zonnetje buiten te spelen.

Als laatste activiteit stond de uitreiking van de Gouden Afwasborstel op het menu. iedere ochtend en iedere avond stonden teams van juffen en meesters 70+ borden, messen, vorken, bakjes en daarnaast tientallen pannen af te wassen in corvée. Ze deden extra hun best omdat er dus iets te winnen viel.
Uiteindelijk bleek iedere ploeg uitgeblonken te hebben en werden alle teams verrast met de hoofdprijs: een echte namaak gouden afwasborstel voor in de prijzenkast!

En toen, hocus pocus, was het zover, we moesten naar de bus, het Sprookjesboek was al bijna dicht.

Over de avonturen daarna in dat mooie speelparadijs zal nog veel gesproken worden thuis.
Misschien over de ballenbak, of over een trampoline. Over die ene glijbaan of misschien over het patatje met wat lekkers.

In de bus terug was het stil. Zo stil als in het kasteel van Doornroosje. Veel kinderen vielen (bijna) in slaap. Moe maar voldaan.
Wat zal het fijn zijn om de papa's en de mama's en alle anderen weer te zien.

Dit sprookjesboek kan nu dicht. En met een tevreden lach zeggen we:

"EN ZE LEEFDEN NOG LANG EN GELUKKIG!"

KLIK HIER voor de foto's van woensdag

Klik op het plaatje hierboven voor het actuele weerbericht voor deze kampdag